Prolog

Zacznę od tego, że nazywam się Ariana Perez i mam dziewiętnaście lat. Urodziłam się w Barcelonie i tam obecnie zamieszkuję. Jestem wysoką blondynką o niebieskich oczach. Ludzie uważają mnie jako lekko stukniętą, zawsze uśmiechniętą, wiecznie optymistyczną osobę. Mam dużo zainteresowań, ale takim faworyzującym jest muzyka, a dokładniej śpiew. Tylko proszę nie mylić zainteresowania z talentem, ponieważ moim zdaniem nie mam go za grosz, ale inni ( czyt. moja przyjaciółka oraz rodzina ) uważają inaczej. A co mogą innego powiedzieć? Również lubię od czasu do czasu potańczyć lub porysować. U ludzi cenię sobie szczerość oraz poczucie humoru, natomiast nienawidzę, jak ktoś kogoś oszukuje czy okłamuję, jednak według mnie gorsze są poglądy rasistowskie. Jak można kogoś obrażać, tylko dlatego, że jest innego wyznania czy koloru skóry? Nigdy tego nie zrozumiem...
Przejdźmy do tematu moich rodziców. Oboje są znanymi prawnikami i prowadzą kancelarię adwokacką. Ich praca pochłania bardzo dużo czasu, więc jak się domyślacie wychowywana byłam bez rodziców przez różnego rodzaju opiekunki czy niańki. Drogę zawodową mam wybraną od piętnastego roku życia, czyli mam iść na najlepsze studia prawnicze i przejąć kancelarię. Choć nie zawsze tak miało być, ale z tym się wiąże długa historia, którą nie będę was przynudzała.
Kolejną osobę, którą chce wam opisać jest moja sąsiadka oraz najlepsza przyjaciółka - Christina Lopez. Ma bardzo znane nazwisko, ale spokojnie z J.Lo w ogóle nie jest spokrewniona. Jest średniego wzrostu, zgrabną brunetką o brązowych oczach. Z pozoru nieśmiała i cicha, lecz przy bliższym zapoznaniu powiedzenie

                                  ,, Nie oceniaj książki po okładce ,, 

doskonale się sprawdza.
Traktujemy się, jak siostry. Mamy podobne poglądy oraz gusta. Choć mamy dużo cech wspólnych, nie zabraknie przeciwieństw np.:

- Ona jest romantyczką - ja wręcz odwrotnie, choć zdarzają się takie odruchy,

- Ja jestem optymistką - ona, natomiast realistką. 

Spokojnie można ją porównać do mamuśki. Zawsze się mną opiekuję i ,, sprowadza na ziemię. Ufamy sobie w stu procentach.

..................................................................................................................................

No to mamy prolog... 
Nawet jestem z niego zadowolona...
Teraz czekam na waszą opinię...
Do napisania...
Pozdrawiam...